Historia powstania biblioteki na dworcu PKP

Zdjęcia pokazują kolejne etapy remontu budynku dworca :

Hala dworcowa stanowiła najbardziej reprezentacyjną część całego obiektu. To wysoki, bogato zdobiony hol, w którym zlokalizowane były dodatkowe funkcje: kasy biletowe, przechowalnia bagażu i informacja o ruchu pociągów. W osi wschód – zachód hala umożliwiała komunikację pomiędzy wejściem głównym do budynku dworca a przejściem podziemnym na perony kolejowe.
Przebudowa hali w zasadniczych zrębach pozwoliła na utrzymanie pierwotnych jej funkcji: połączenie z poczekalnią dla podróżnych, dodatkową poczekalnią multimedialną i kasą biletową. Ponadto w hali znalazło się miejsce na windę umożliwiając komunikację z wyższymi kondygnacjami; stanowisko ochrony obiektu i informacji turystycznej o Kwidzynie i regionie.

Starania o przejęcie budynku dworca przez miasto, będące właściwie staraniami o przeprowadzenie jego remontu, rozpoczęły się w roku 2010, gdy sejm znowelizował ustawę o komercjalizacji PKP, umożliwiając przejmowanie majątku kolei przez samorządy za symboliczną opłatą. Okazało się jednak, że spółka PKP Dworce Kolejowe interpretuje nowe przepisy nieco inaczej i że na takich warunkach może zgodzić się tylko na jego wieloletnią dzierżawę. Angażowanie wielkich środków finansowych w obiekt nie będący własnością miasta nie wchodziło oczywiście w rachubę i przez dwa następne lata trwały pertraktacje dotyczące kupna budynku. Ostatecznie wyceniany na około 2 miliony złotych budynek został nabyty za 203 tysiące złotych w październiku roku 2012. Wkrótce po tym zapadła decyzja dotycząca przeznaczenia budynku. Wiadomo było, że musi spełniać on funkcje dworca, takie były zresztą warunki zakupu, ale też było oczywiste, że ze względu na wielkość niezbędnych musi stać on czymś więcej. Siedziba straży miejskiej? Centrum organizacji pozarządowych? Scentralizowana miejska biblioteka? Zwyciężyła ta ostatnia koncepcja i rozpoczęły się prace nad przygotowaniem takiego planu  remontu i przebudowy, który pozwoliłby na zdobycie funduszy na ten cel.

Pierwsza „droga żelazna” dotarła do Kwidzyna w 1883 roku za sprawą otwarcia linii kolejowej Malbork - Grudziądz. Nowe połączenie komunikacyjne miało doniosłe znaczenie dla miasta i wpływ na tempo jego rozwoju. Linia kolejowa i pierwszy dworzec w Kwidzynie powstały bowiem na obrzeżach ówczesnej miejskiej zabudowy. Kolej przeżywała gwałtowny rozkwit, więc wraz z pojawieniem się pierwszej linii miasto w sposób naturalny zaczęło rozbudowywać się w jej kierunku. W ciągu kolejnych dekad nastąpił silny rozwój oraz gęsta zabudowa wzdłuż ulic, biegnących w kierunku dworca.

Wspomniana pierwsza linia kolejowa została otwarta 15 sierpnia 1883 roku i obejmowała odcinek Grudziądz - Malbork (Graudenz - Marienburg) o długości niespełna 80 km, tym samym dopełniając połączenie z Torunia do Malborka. Doprowadzenie kolei do Kwidzyna z pewnością budziło wśród mieszkańców miasta bardzo duże zainteresowanie. Jednak dla stolicy rejencji - miasta typowo urzędniczego – linia była częścią szerszego, państwowego planu rozwoju kolei, łączącej komunikacją kolejową pomniejsze ośrodki w Prusach.